Een museaal object: Pernisser visserstrui van Rotterdamse wol
In het kader van viering 150 jaar Nieuwe Waterweg heeft in 2022 een groepje dames uit Pernis een speciale visserstrui gebreid voor burgemeester Aboutaleb. Ze volgden daarbij een patroon dat al jaren oud is en zelfs in Ierland berucht is vanwege de moeilijkheidsgraad. Op de vraag aan mevrouw Adrie Roobol (77) of zij nog een keer zo’n schitterende visserstrui wilde breien, maar dan van Rotterdamse wol, was het antwoord volmondig: “Ja, wat een eer. En dat op mijn oude dag!”.
Documentaire
We ontmoeten Adrie Roobol in het huis van de wijk ‘De Bonte Koe’ in Pernis. Iedere maandagochtend is zij daar te vinden met een handwerkclub die breien voor Roemenië. Dit is ook de plek waar filmmaker Vincent van den Broek de dames in 2022 heeft gefilmd voor de documentaire over de Pernisser Visserstrui [red. te zien Facebook en YouTube]. Dat de docu serie nog een vervolg zou krijgen, overtreft alle verwachtingen. Mevrouw Roobol wordt tijdens het maken van de Pernisser Visserstrui van Rotterdamse wol opnieuw gefilmd. “De wol van Rotterdamse schapen is van een uitstekende kwaliteit. En de kleuren zijn prachtig. Wat zonde dat die duizenden kilo’s wol van Rotterdamse schapen worden bestempeld als afval. Je kan er de mooiste producten van maken. Waarom niet een dekbed van Rotterdamse wol?”, zegt mevrouw Roobol zonder dat ze is gescript. Ondertussen glijden haar handen over de breinaalden.
Symboliek
De visserstrui is een gebreide wollen werk- of pronktrui die tot ongeveer midden twintigste eeuw gedragen werd door vissers en andere scheepsbemanning. Langs de kust van de Noordzee ontstonden lokale patronen. Hoewel het niet bedoeld was als klederdracht, konden vissers wel aan hun breipatronen worden herkend. De visserstrui was dan ook een manier om te achterhalen uit welke stad of dorp een visser afkomstig was wanneer deze was verdronken. De Pernisser visserstrui staat bekend als een van de moeilijkste truien om te breien. De patronen staan symbool voor de golven van de zee, vissersnetten, de levensboom, kabels en op het voorpand het alziend oog. Met de pompoenen aan de kraag konden de vissers het vuil uit hun ogen wrijven.
De Zachte Stad
“Ik weet niet wat me allemaal overkomt; dat ik deze trui voor Rotterdam heb mogen breien. Ik was heel verbaasd toen ik die vraag kreeg. Ik heb de trui met veel liefde gemaakt.”, zegt mevrouw Roobol bescheiden. De Pernisser visserstrui wordt toegevoegd aan de reizende tentoonstelling De Zachte Stad. De tentoonstelling is het resultaat van een onderzoek naar de kwaliteit van de wol door een van de meest toonaangevende Nederlandse ontwerpers van dit moment, Christien Meindertsma. In plaats van een saai rapport leverde zij een grote diversiteit aan prachtige producten op. Zo mooi, dat de gemeente Rotterdam haar werk het afgelopen jaar heeft geëxposeerd in zoveel mogelijk Rotterdamse wijken en buurten.
Fotograaf: Leaner Varekamp
Museale waarde
De Pernisser visserstrui van Rotterdamse wol is bijna een museaal object. Helemaal nu Peter de Man (75), Rotterdam’s laatste beroepsvisser de trui heeft gedragen. Volgens de Oudheidkamer Pernis komt Peter uit een geslacht dat al in 1650 viste op de rivieren. Peter vist nu op snoekbaars, want paling mag niet meer. Hij verkoopt zijn vis aan de afslag in Stellendam of in IJmuiden. Hij wil absoluut nog niet stoppen met vissen. Hij ziet het vissen als een hobby. En daarmee is Peter de laatste visser met vangstrechten voor de binnenhavens van Rotterdam.
Bekijk ook de docuserie over de Pernisser Visserstrui
